25 augustus 2017 - part I door Stijn

De (officiële) grote dag - geschreven vanuit Stijn’s standpunt

Vrijdag 25 augustus 2017. Een van de twee dagen die reeds 502 dagen in onze agenda staat aangestipt. Een datum die we in ons verdere leven gaan gebruiken als zijnde onze officiële trouwdag. De datum die ook in onze trouwringen gegraveerd staan. Zie het als een opwarmertje voor de grote dag van morgen, maar een opwarmer die grootse gevolgen zal hebben.

De wekker gaat. Ik word wakker in mijn ouderlijk huis in de Molenveldlaan in Edegem. Na een korte nacht en een ontbijtje vertrok ik naar mijn kapper, hairdesign William, om mijn pluimen bij te knippen en mijn baard te trimmen.

Nadien sprong ik even bij de krantenwinkel binnen om een krant van onze trouwdag te kopen.

Terug thuisgekomen kon ik me beginnen klaarmaken. De burgemeester had voor een mooie serenade gezorgd door twee brandweerwagens en een MUG in de straat te laten uitrukken. Gelukkig niets ernstigs, maar ik moet wel toegeven dat mijn tikker een fractie sneller ging slaan toen ik de straat inreed.

En toen begon de eerste aankleedsessie van de trouw-tweedaagse. Voor beide dagen had ik mijn outfits zorgvuldig uitgekozen. Meerdere passessies zijn er aan vooraf gegaan. Tom, Steven, Michael en mama hebben hun advies op alle outfits gegeven en zijn meegegaan op de meerdere shopdagen. Uren passen, zoeken en vergelijken later zijn dit de outfits die het moeten worden.

Voor vandaag is het het lichtblauwe kostuum, met een heel lichtroze hemd met opdruk #SM op de mouw. Als eyecatcher had ik donkerblauwe krokodillenschoenen en een krokodillenlederen riem met een krokodillenkop. Een risicootje misschien, maar als “vrijdagoutfit” mocht het wel dat ietsje gewaagder zijn. Als kers op de taart droeg ik een roos strikje me donkerblauwe bloem en eenzelfde “stoefertje”. Nadat mama me hielp met de manchetknopen die ik gekregen heb van de oma van Marijke aan te doen, was ik helemaal klaar om te vertrekken.

Onderweg stopte ik even bij de bloemist om een bloemetje voor Marijke te gaan ophalen, en bij de bakker om de taarten te gaan halen.

En dan was het zo ver. De eerste “first look” van het weekend. Tom, Els, en de papa en broer van Marijke stonden klaar om dit moment vast te leggen. Een rustig momentje, misschien iets te rustig. Want door wat getreuzel kwamen we iets te laat toe op het gemeentehuis. Ja, correct, we kwamen effectief te laat op onze eigen trouw…Het enige moment in de hele tweedaagse waarop onze timing misschien iets minder scherp was. Gelukkig stond er niet al te veel volk op ons te wachten. Onze suite stond ons mooi op een rijtje toe te juichen wanneer we aankwamen. Nadat we eerst ongerust waren of onze fotograaf er wel degelijk was, onterecht trouwens want hij stond aan de achterzijde van het gemeentehuis, sloeg een ander stressmomentje toe. Een grapje dat zo vaak gemaakt wordt: “waar zijn de ringen?”. Dit waren we vergeten op te nemen in het script…Michael sleurde me in zijn auto, en scheurde door de zone-30 naar huis. Gelukkig wonen we maar 2 straten verder en waren we op een paar tellen terug. We konden eraan beginnen!

Een kwartiertje later dan gepland, het was intussen 12u15, begint een ambtenaar aan de inleiding van ons huwelijk. We zaten allemaal in de mooie zaal van het gemeentehuis. De getuigen naast ons, en de ouders links voor ons. De suite nam achter ons plaats. Na de inleiding kwam burgemeester Koen Volckaerts ons huwelijk voltrekken. In zijn inleiding lachte hij nog met het feit dat het leek dat ik wegliep uit angst. Nadien begreep hij dat het was omwille van de ringen die vergeten waren.

Tijdens het overhandigen van de ringen moesten we, onvoorbereid, nog een klein woordje naar elkaar richten. Volledig onverwacht, doch emotioneel, kraamden we toch enkele lieve volzinnen uit. We wilden immers de inhoud van onze geloftes voor morgen nog niet gebruiken.

Toen we officieel man en vrouw waren, trokken Marijke en ik met de fotograaf (Ruud) op fotoshoot. Deze vond plaats in het Park van Hove, grenzend achter het gemeentehuis. Een rustig momentje met ons twee, waarbij we onze eerste gedachten even konden laten bezinken.

Ruud had een rustgevende factor over zich, en leidde ons door het park en liet van tijd tot tijd al eens wat adembenemende foto's zien. Dit komt wel goed!

Na een dik half uurtje foto's op een bruggetje, tussen de bomen, op het veld en in de sporthal, begaven we ons terug naar onze familie en getuigen. Zij hadden intussen het glas al een eerste keer geheven op onze toekomst. Toen we toekwamen deden wij dit, voor ons de eerste en zeker niet de laatste keer, als getrouwd stel.

Na een hapje en gezellig keuvelen sneden we de eerste bruidstaart aan. Deze werd vooraf gegaan door een taart voor Steven. Hij viert vandaag als getuige zijn 29e verjaardag, en dat konden we uiteraard niet zomaar laten passeren.

Na nog enkele kiekjes te nemen werd deze gezellige middag rond 16u afgesloten. Een eerste activiteit waar we lang naar uitkeken en geregeld hebben zit er al op. Maar we weten dat er morgen nog een lange dag volgt, en de ervaringen en emoties nog sneller zullen gaan.

Wie dacht dat we rustig konden genieten van onze vrijdagnamiddag, kwam bedrogen uit.

Ik ging onze bloemen nog halen in Lier, en deze in de kapel plaatsen. De laatste details werden hier nog op orde gezet. Tot slot moest ik ook nog naar de carwash, aangezien we mogelijks morgen mijn auto nog zouden gebruiken. Rond 21u30 kwam ik eindelijk moe thuis en aten we nog gezellig een hapje. Marijke schreef nog de laatste regels aan haar geloftes in haar marmeren schriftje. Stijn was nog niet helemaal klaar, maar zou dit morgen wel afwerken. Niet al te fit doken we ons bedje in. Morgen was het onze dag…!