A ringadingdong

De cirkel is - letterlijk - bijna rond. Iets meer dan een jaar geleden begon Stijn het trouwavontuur hiermee: de zoektocht naar de ring! Na een paar keer inspiratie opdoen op de verschillende trouwbeurzen staan we (opnieuw) in de juwelier naar ringen te zoeken. Ditmaal een trouwring, geen verlovingsring en nu konden we deze zoektocht met ons tweetjes doen. Iets gezelliger en ook iets minder moeilijk. Alhoewel...

Enkele weken eerder was Stijn al eens binnen gesprongen bij de juwelier De Cuyper in Mortsel waar Stijn dé verlovingsring had gekocht (Zie blog: De Ring). Uiteraard zou het leuk zijn moesten de trouwringen complementair zijn aan de verlovingsring. Echter, hier konden ze geen persoonlijke vingerafdruk in de ring plaatsen. Toch iets wat we allebei heel graag willen. Niet zozeer omwille van de mooiheid ervan, wel omwille van de persoonlijke betekenis. Je maakt van het symbool der liefde iets unieks wat niemand anders heeft, en niemand anders ooit kan namaken.

Verder onderzoek dan maar. Op zaterdag 20 mei stonden 3 juweliers in Antwerpen op de planning. Tussen de regenbuien door liepen we binnen bij juwelier Nico Taeymans.. De verkoopster werd na enkele tellen al bijgestaan, of beter gezegd overgenomen, door Nico Taeymans zelf. Hij vertelde vol passie over hoe hij de ringen maakt, en waar we op moeten letten. Zo werkt hij met een zelfontwikkelde techniek om een huidafdruk over te nemen op de ring. De symboliek dat een ring als tweede huid moet zitten is ons daarbij niet ontgaan. Ook adviseerde hij ons over de kleuren. Gezien onze huidtinten zouden wij best opteren voor een gouden ring met rose of koperen ondertoon. Tussendoor wist Stijn weer een genant moment te creeren door doodleuk te zeggen dat hij zilver niet mooi staan vond op oude handen, tot hij besefte dat Nico Taeymans allemaal zilver droeg...oeps!

We vonden er beide onze zin wel, maar zoiets beslissen doe je niet in 1-2-3. Van alle beslissingen die je neemt in de trouwvoorbereiding, is dit toch degene die je levenslang met je zal meedragen. Het is dus belangrijk om er goed over na te denken en om niet over een nacht ijs te gaan.

Na een korte lunchbreak - we hadden uiteraard onze Mykillerbodylunchbox mee - gingen we richting de Wijngaardstraat, Marijke al wel bekend. In de jaren aan de unief stond zij hier meermaals stil aan de ramen om alle prachtige juwelen te bekijken. Volgens ons to-do lijstje waren hier nog 2 juweliers gevestigd die we zouden willen bezoeken. Uiteindelijk bleken er in dit straatje richting Carolus Borromeuskerk wel meerdere creatieve zelfstandige kleine juweliers te vinden.

De volgende op ons lijstje was Hanne Schoofs. We werden heel vriendelijk ontvangen door Hanne zelf. Met vuile vingers, vers van de juwelenmakelaardij, leidde ze ons de weg door haar collectie. Stijn's oog viel op iets anders dan bij Nico. Bij Marijke viel het oog op eenzelfde type ring, maar kreeg dit niet de bevestiging die ze zocht. Een ander type ring blonk letterlijk en figuurlijk meer uit als een trouwring. We stelden vervolgens zelf een ring samen. Deze kleur, die dikte, en dit ontwerp. Zo maakt de juweelontwerpster dan onze trouwring. Vol enthousiasme gaf ze ons daarnaast nog verschillende adresjes in Hove mee om onze bruiloft verder in te kleden (o.a. bloemenateljee). Hanne zou ons diezelfde dag nog een offerte bezorgen, en ja hoor, deze kregen we effectief enkele uurtjes na het buitengaan. Zouden deze ringen het worden?

Om onze ogen even wat rust te geven, besloten we om een koffietje te gaan drinken bij Café Claude (Zie

onze Anwerptips voor dit authentiek cafétje op het Conscienceplein). Na onze innerlijke mens tevreden gesteld te hebben en ons ogen wat te hebben laten acclimatiseren, stapten we vervolgens nog twee zaken in datzelfde straatje binnen. Eerst bij Wim Meeussen. Hier moesten we zelf maar onze weg in enkele koffertjes vinden. Ook hier was alles mogelijk qua ontwerp, maar vonden we niet echt ons ding terug.

De laatste winkel waar we ons vertrouwen in legden was Rembrandt Jordan. Hier werden we geduldig ontvangen door de juwelier zelf en kregen we zijn hand- en maatwerk onder ogen. Hierbij vertelde hij over zijn maanlandschapstechniek en liet ons opnieuw kennismaken met de verschillende tintent goud. Opnieuw heel mooi allemaal, maar niets wat echt bleef hangen. We sloten onze ringmiddag af met een shopje op de Meir en een drankje op het terras van de Kapitein Zeppos aan het Elzenveld waar we alles nog eens rustig op een rijtje zetten.

De ring, een symbool van trouw, zonder eind en zonder begin. Misschien wel de belangrijkste keuze waar we nu voorstaan. De tijd d-ring-t, maar hij zal net gaan lopen zeker...

#SMtrouwen #stijnenmarijketrouwen #voorbereiding #ring