Say yes to the dress II - Yes, maybe
- stijnmarijke
- Jan 22, 2017
- 3 min read
I said yes. Ja ik heb ja gezegd tegen een trouwjurk. Cava alles erop en eraan, maar toch heb ik mijn jurk niet gevonden. Hoe? Ja, ik zal het uitleggen. Op zaterdag 14 januari heb ik een afspraak gemaakt bij Cermo in Zoersel.
Aangezien ik nog geen trouwjurk gevonden had waar iedereen volmondig achterstond, besloot ik het over een andere boeg te gooien en eens te zien bij Cermo. Een bruidsmodezaak met wat modernere en meer bohemien insteek.

Daar aangekomen werd ik samen met mijn papa en schoonmoeder vriendelijk ontvangen door Chantal. Na een eerste gesprekje over wat ik zocht gingen we samen de rekken langs. Verschillende jurken werden uitgekozen (met cape!) en de eerste ronde kon beginnen. De eerste jurk was evenwel een oude vertrouwde - de favoriet van papa uit Arnhem - zo wist ik zeker dat deze het niet was. Zoals verwacht was mijn achterban enthousiast, maar zagen ze nu ook wel in dat dit niet mijn persoonlijk ding was. Te klassiek, of hoe zoals ik het omschrijf te veel huisje boompje bakfiets baby fleecetrui gehalte.
Hoewel de princessenlook exit was heb ik toch een aantal verrassende jurken gepast van Pronovias. Om de juiste pasvorm te creëren werd er een laken rond mij gedrapeerd en werden hier de jurken op mij gespeld. Toen we de moed bijna wilde opgeven viel mijn oog op een eenvoudige trouwjurk met aparte stof.... of ik die eens mocht passen. De sluier die ik voor ogen had werd er bijgehaald en hoewel Chantal dacht dat deze niet ging passen, was het totaalplaatje een voltreffer. Een andere verkoopster werd er bijgehaald en paste de jurk ook, zodat ik deze van een afstand ook kon bekijken. Nogmaals deed ik de jurk aan en toen ik - met trouwschoenen - richting de spiegel liep en mijn schoonmoeder enthousiast hoorde en papa stiekem geëmotioneerd zag was het zo ver... de traantjes. Voordat ik het goed en wel doorhad was de cava daar. Dit was het moment waar ik zo lang van droomde.
Eindelijk mochten we foto's trekken, maar hier sloeg de eerste twijfel reeds toe. Was dit het wel?! Ik zocht nog eens bevestiging en ging alle jurken waar ik ooit over twijfelde na, beter dan deze...,beter dan deze...? Ja volgens mijn schoonmoeder en papa wel. Gewoon last van cold feet. Bon. Toen ik mij omgekleed had en bij de kassa aankwam was mijn factuur al klaar, sluier al ingepakt en mocht ik het voorschot betalen. Dit ging snel. Op de parking in de auto uitte ik mijn twijfels, tegen dat ik op de snelweg zat vergeleek ik jurk na jurk opnieuw - van enige euforie was er jammer genoeg geen sprake - mijn schoonmoeder en papa stelden mij evenwel gerust ik had echt een goede keuze gemaakt. Tegen dat we bij Edegem aan de Falko waren had ik spijt, echte spijt....

Na een slapeloze nacht en meerdere uren durende gesprekken met Papa, Birsen en Stijn was ik er uit. Deze jurk was het jammer genoeg niet. De spijt sloeg om in paniek. Wat nu? Ik had immers al een significant voorschot betaald. Gelukkig reageerden ze de dag nadien bij Cermo zeer vriendelijk en mocht ik een nieuwe afspraak maken, want ze maakten dit wekelijks mee.
Pfffew gelukkig - ik ben niet de enige onnozele bruid! De nieuwe afspraak staat zaterdag 28/01 in de planning. Vol goede moed ga ik dus voor pasbeurt 2 bij de Cermo.
Recent Posts
See AllDe langverwachte dag - geschreven vanuit Stijn’s standpunt 26 augustus 2017. We zijn 503 dagen na het aanzoek. Maanden van voorbereiding...
תגובות