Say yes to the dress

De nummer één vraag op een trouw. Wat had ZE aan?

Naast het vinden van de juiste man, is het vinden van dé trouwjurk minstens een evengrote queeste. Er is geen kledingstuk dat meer bekritiseerd is, het meest gefotografeerd en het meest heeft gekost... (al durf ik over dat laatste misschien nog te twijfelen). Na een grondige voorbereiding op pinterest, instagram en alle SYTTD tv-tips van de messias van de trouwjurken Randy Fenoli waagde de bride to be, Marijke, zich ook aan een eerste passsessie.

6 augustus 2016. Voor bij toch een beladen dag. Een trouwjurk uitzoeken zou ik het liefste toch met mijn moeder hebben gedaan, maar jammer genoeg kan zij er met deze speciale momenten niet meer bij zijn. Gelukkig is mijn vader een minstens even goede raadgever en durfde hij het aan om zich in de wereld van de tule te laten onderdompelen.

Om toch in de vertrouwde habitat te blijven boekte ik een afspraak bij Verliefd Couture in Kappelle (Nederland) een dorpje dichtbij mijn vroegere woonplaats Krabbendijke. Nadat papa doorhad dat een afspraak bij een bruidswinkel niet zomaar binnenlopen was, maar dat we effectief op tijd aanwezig moesten zijn werden we vriendelijk ontvangen door de eigenaresse van de zaak. Verliefd couture is een kleine gezellige winkel met een specifiek aanbod aan jurken. Zo hebben zij onder andere jurken van Maggi Sottero - een Amerikaans merk waar ik stiekem toch een lichte voorkeur voor had. Na een theetje en geblader in boeken kon het uitkiezen beginnen. Papa koos een aantal jurken en ik ook, maar het werd al snel duidelijk dat de princessenlook - zoals verwacht overigens - totaal mijn ding niet zou zijn. De specifieke jurk waarvoor ik eigenlijk was gekomen mocht ik evenwel niet passen...buiten budget, niet mijn maat? Who knows. Uiteindelijk stond ik in volle bruidsoutfit met sluier mijzelf in de winkelspiegel te bekijken. Was dit het dan? Was ik al klaar? Het hele Say Yes To The Dress huilmoment ontbrak mij een beetje en ook papa pinkte zelfs geen traantje weg.... We gingen er nog eens over nadenken. Ik wilde tranen zien en niet alleen maar wanneer ik mijn pinpas zou afgeven....

Na de eerste passessie begon ik overnieuw mijn pinterest bord te overlopen. Misschien toch meer kant, misschien niet. Misschien toch kort, misschien toch niet. Misschien dit of misschien dat. Op zoek naar de volgende winkel. Op 3 december 2016 werd ik vriendelijk ontvangen in Arnhem bij D'amore Bruidsmode. Adriana was enorm behulpzaam en na een goede koffie mochten we de winkel rond. Er was een specifieke jurk die ik echt echt echt wilde passen en zo geschiedde. Daarnaast kwam zij samen met mijn papa met een aantal out of the box jurken. Adriana beaamde evenwel dat qua silhouet ik al op de juiste route zat, yes. Torselet (Bruidsharnas) aan en gaan. Verschillende jurken passeerden de revue tot dat er 2 overbleven. Ik mocht geen foto's nemen dus werd er een aantal keer kort gewisseld van jurk. Papa was mega enthousiast, maar ik twijfelde nog. Het was niet helemaal wat ik voor mijzelf voor ogen had.... Wat nu? Gelukkig mocht ik de jurken opschrijven en kon ik een andere keer terugkomen. Hoewel papa zijn keuze reeds had gemaakt, was het voor mij toch allemaal niet meer zo duidelijk....

On to the next. Ik had nood aan Randy. Ik plande daarom een afspraak in bij Koonings, gekend van het TV programma en winkel met 3500 jurken. Meer dan genoeg keuze. Ik had mijn huiswerk gemaakt en de jurken die ik wilde passen afgeprint. Ditmaal was mijn schoonmoeder Greet ook mee. Na een Latte in de binnenstad van Deurne (Nederland) konden we eraan beginnen. Aangekomen in het bruidsparadijs voelde ik mij opeens overweldigd. Dit was veel. Veel wit. Waar was ik toch aan begonnen. Kon ik niet gewoon iets bestellen op Zalando? Nadat mijn schoonmoeder meer dan enthousiast de rekken in was gedoken was het aan ons. Angele begeleidde ons naar de paskamers, waar ik verschillende jurken paste. Al voelde ik meer dan ooit dat dit mijn ding niet was. Papa en Greet bleken evenwel een topteam in het zoeken van jurken achter de rug van de styliste om... Uiteindelijk eindigde ik ook hier met een jurk, totaal iets anders dan alle voorgaande. Ik voelde me anders, mooi, maar niet speciaal. Was dit het dan? Nee ook niet. Wederom werd er geen jurk besteld.....

And the story continued.....

Volgende afspraak 27 december 2016 bij de Honeymoonshop in Rotterdam, waar we, Marijke, Papa en Greet hartelijk werden ontvangen met de gebruikelijke Rotterdamse hartelijkheid. Na een kopje thee en de eerste stressopvliegers mocht ik met Aisha mee de rekken door. Here we go again. Ook hier viel mijn oog onmiddellijk op de 'specifieke jurk' van Maggi Sottero die ik eerder ook al in Arnhem had gepast. Deze stond opnieuw op de lijst om te passen. De adviseuse Aisha wist exact wat ik wilde en ging op zoek naar de anders dan andere jurken en het lukte. Na een aantal jurken die ikzelf had uitgekozen kwam ze eigenwijs met een aantal suggesties. Dit voelde eigenlijk meer als Marijke. Ik eindigde uiteindelijk met drie jurken, out of the box.

Aisha kwam als geroepen aan met sluiers, armbandjes, oorbellen en vlechtte mijn haar in. Zo kon ik een veel beter beeld vormen, maar het enthousiasme aan de andere kant van de bank ontbrak. Was het omdat het misschien niet traditioneel genoeg was? Was het dan toch niet flatterend of te simpel te asymmetrisch? Aisha kwam nog met talloze mogelijkheden om de jurken aan te passen, gewoon stof bijbestellen en beginnen bouwen. Mouwtjes, jasjes, bolero's geen probleem. Marijke zag mogelijkheden, papa zag moeilijkheden en kon die ene jurk van Arnhem maar niet loslaten...

De favoriet van mijn publiek was prachtig, maar ik voelde me opgesloten. Hoe comfortabel moet een jurk zijn? Toen ik mijn twijfels uitte of ik wel kon zitten, haalde Aisha er prompt een stoel bij 'Ga maar zitten meid', maar dit was niet zo simpel en vergde strikte concentratie.... Kon ik dit een hele trouwdag volhouden én dan ook nog genieten? Ben ik zo? Kan Stijn het aan om niets spontaan te doen, omdat mijn jurk dat niet aankan? Op mijn vraag wie dan de hele dag mijn sleep ging goedleggen bood schoonmoeder Greet zich spontaan met vol enthousiasme aan. Hoewel het enthousiasme van Aisha over dit trouwkleed dat wel heel persoonlijk en apart is niets te wensen overliet voelde ik mij toch niet mijzelf. Ik wil een trouwdag waar ik voor 100% kan genieten, waarbij de jurk niet de hoofdrol zal spelen in mijn hoofd, maar slechts de omlijsting zal zijn van onze droom.

De andere jurk die ook door Aisha werd uitgekozen was wel comfortabel en apart, voelde als een tweede huid, maar had voor mij jammer genoeg te weinig steun. Ook mijn entourage was niet laaiend. Met enige aarzeling ging deze dan toch terug in het rek.

Ik werd nog even alleen gelaten met de twee overgebleven jurken, maar hoe graag ik ook wilde kiezen - door het gebrek aan enthousiasme van mijn entourage kon ik niet kiezen. Jammer genoeg geen champagne en trouwkleed voor mij vandaag, dan maar naar de Markthallen voor een welverdiende Merlot.

To be continued....

#voorbereiding #jurk #Trouwjurk #SYTTD